Een marathonvoorbereiding met Sportrusten, kan dat?

Terug naar het begin

Sportrusten was voor mij een kans om een verantwoorde marathonvoorbereiding te doen met weinig kilometers. De klassieke marathonvoorbereiding predikt veel ‘verplichte’ lange duurlopen. De daarbij behorende vermoeidheid trek ik niet met mijn agenda en de belasting van -met name- mijn kwetsbare voeten is niet haalbaar voor mij.

Bovendien was ik nieuwsgierig hoe Sportrusten werkt. Daarom heb ik me als ‘klassiek geschoolde’ marathonloper en hardlooptrainer grondig in de methode verdiept. Over mijn ervaringen tijdens de trainingen heb ik verschillende blogs geschreven. In mijn laatste blog vertel ik hoe de marathon in Rotterdam verlopen is. Niet helemaal naar wens, maar ben nog steeds een happy finisher.

 

Mijn subjectieve en objectieve ervaringen

Door Sportrusten leerde ik weer te genieten van het hardlopen in mijn tweede hardloopleven als hardlooptoerist. Het lopen ging mooi in cadans, de ademhalingsoefeningen zorgden voor ontspanning in het hoofd en in het lijf. Ik genoot bijvoorbeeld voor het eerst in mijn leven enorm van kilometers over rechte vlakke asfaltwegen! Bovendien liep alles voor het eerst in jaren weer soepel, uitgelijnd zeg maar. Hardlopen zonder dat je ergens wat voelt, het kán nog.
De progressie was zichtbaar in oplopende snelheden bij de verschillende hartslagen, de ochtendpols die lager werd. Allemaal tekenen dat het goed ging.

Kink in de kabel

Terugkijkend in mijn schema zie ik dat het op een bepaald moment toch wat ging haperen. Na twee pittige valpartijen in één week, ergens halverwege de voorbereidingsperiode, zaten bekken en rug muurvast.
Omdat ik een lichaam heb dat door overbelasting in mijn eerste hardloopleven snel uit balans is, zijn valpartijen tamelijk desastreus.
Behandelingen bij fysio en osteopaat en bindweefselmassages boden soelaas, maar slechts voor een paar dagen. Om helemaal in balans te komen was er –achteraf- meer tijd nodig. Na de valpartijen loop ik de ene dag top, maar een dag later kan ik geen aaneengesloten duurloop meer doen vanwege biomechanische haperingen. Waarom ben ik me daar nu pas -bewust- bewust van?

Wat leert me dit

Of Sportrusten een prima voorbereidingsmethode voor een marathon is, wilde ik zelf ervaren.
Dat mijn lichaam op een ‘ goede’ dag zonder training een marathon aankan en op een mindere dag nog geen 10 kilometer, maakt dat het lastig is om mezelf als voorbeeld te nemen.
Toch zijn er zaken wel objectief vast te stellen:

• Met Sportrusten was mijn cardiovasculaire systeem klaar voor de marathon. Ben tijdens de marathon niet echt moe, het herstel is fenomenaal. Ben de dagen na de marathon opmerkelijk fit, fris en vol energie (oké, ik heb niet hárd hardgelopen, maar heb wel 42 kilometer afgelegd).
• In de voorbereidingsperiode heb ik ervaren hoe je ontspannen en met een rustige ademhaling een langere afstand kunt afleggen. Óók op hoog tempo.
• De marathon is een energieprobleem. Door deze voorbereiding is dat mijn minste probleem geweest. Energie genoeg, ook na de finish.
• Lopen met focus. De afstand van de marathon was geen schrikbeeld. Voor de start niet en onderweg niet. Door op ademhaling te letten, blijf je in het moment en dus gefocust.

lees verder na de cartoon

Toch zijn er kanttekeningen. Een schema is een geduldig papieren of online ding. Dat kun je niet klakkeloos volgen. Dat heb ik ook niet gedaan, er zijn aanpassingen geweest, omdat dit voor mijn fysieke toestand of agenda op dat moment noodzakelijk was. Graag had ik meer aangepast, maar omwille van het experiment hield ik zoveel mogelijk vast aan het oorspronkelijke schema.

 

Tips op basis van mijn ervaringen

Ondanks dat dit een solo experiment was die niet helemaal volgens het boekje verliep, kan ik een aantal tips geven op basis van mijn opgedane ervaringen.

• Vaker een langere afstand in het programma stoppen, op of iets onder het marathontempo (zelf heb ik slechts één halve marathon gedaan). Gevoelsmatig zou ik een volgende keer drie-vier langere afstanden doen in de tweede helft van het schema. Afstanden variërend van 21 tot 26/28 kilometer, als check of het lichaam ook de schokbelasting goed verteerd. En wellicht mentaal, hoewel dat voor mezelf niet nodig was.
  Dit ga ik nog verder uitzoeken.

 

• Ergens halverwege de 100 dagen had ik behoefte aan extra prikkels . Ik voelde dat mijn lichaam goed adapteerde en ik wou meer. Twee keer heb ik de snelste duurtraining vervangen door een tempotraining om variatie aan te brengen voor mezelf en om mijn honger naar meer trainingsmeters te stoppen. Omwille van het experiment ben ik teruggegaan naar wat er op het programma stond.

 

• Er wordt overigens in het sportrusten programma vermeld dat meer ervaren lopers de snelste duurloop kunnen inwisselen voor tempo’s. Dat zal ik een volgende keer zeker doen om er plezier in te houden en progressie te blijven boeken. Ook als hardlooptoerist is dat leuk:)

 

• Een trainer met verstand van (marathon) zaken is eigenlijk een must. Als ervaren marathonloper en trainer dacht ik dat ik mezelf objectief kon beoordelen. Dat is niet zo. Terugkijkend zie ik de haperingen in de tweede helft van het programma. Na de valpartijen keek ik minder objectief dan nodig was. Het herstel had meer tijd nodig dan beschikbaar was. Ik wou te graag.

lees verder na de foto

Een volgende marathon zou ik op deze manier aandurven, zeker weten. De oude klassieke methode met veel kilometers is prima, voor wie een topprestatie (lees snelle tijd) wil voor zichzelf.
Wil je de marathon uitlopen, gewoon genieten of kun je minder kilometers doen in de voorbereiding, dan is Sportrusten een aanrader. Mét of zonder de aanbevelingen die ik doe. Een trainer met verstand van zaken die je ondersteunt is zeker een goede investering.

Happy

Ben nu, een aantal dagen later, nog steeds happy met de marathon van Rotterdam. Behalve pijnlijke bovenbenen, heeft het veel geleerd en moois opgeleverd. Het plezier in hardlopen is weer helemaal terug! Op naar de volgende marathon!

(maar nu eerst weer obstaclerunnen;))

Marian Freriks